《题秦淮女子赵小燕怜影图八解》拼音版

清代张廷寿

qínhuáizizhàoxiǎoyànliányǐngjiě--zhāngtíng寿shòu

yànyànyànyànfēifēishuíjiātíngzhōngshùjīnzhúshànghuā

píngkāngxīnchóushàngéméiduōkǒngzhāngtáiliǔpānqīngbáoér

shìzhèngjiāoshuíshénzhūxiébǎiniánhuìjiěxiùluó

jǐnwénshuāngyuānyāngpāipāihéngtángfānyuānyāngjiāfènghuáng

fèngmáoyǒuwéncǎiyìngqīnghuīcháoxiāngxióngfēi

huānwǎngōngshānwàngzhùxiǎoshānzhènxiāngwàngzhǐtīngzhè

yuèshuǐyōuyōusòngyuǎnchóujiànjiùshíjiàn使shǐqièshuānglèiliú

rénxīnrényóuxīnshānyángxiàliányángliǔchūn

张廷寿简介

唐代·张廷寿的简介

原名紫文,字少槎,号曼生,又号曼仙,元灏子,同治丙寅岁贡。著有独学庵诗草。少槎姑丈为月槎先生令子。悔余老人宅相才高学博,弱冠知名,有诗书画三绝之称,惟恃才傲物不谐于俗。惜中年以前诗作,散佚殆尽,友人陈季鸣竭力搜罗,得若干首为一集,并从燕侨斋偶存稿中得序一篇,冠之于首以待梓云。

...〔 ► 张廷寿的诗(63篇)
张廷寿名句